Blog over een Nederlands gezin in Roemenië

Verrast ben ik met de vele reacties die ik heb ontvangen, vooral via Facebook, over mijn allerlaatste blog over het ontbreken van een vriendenkring in het buitenland. Het is kennelijk een onderwerp dat erg leeft bij Nederlanders in den vreemde.... Interessant en goed om te lezen hoe iedereen dat op zijn manier ziet en ervaart.

Echt nieuwe vrienden maken hier in Roemenië is mij in die ruim 5 jaar dat ik hier woon niet echt gelukt. Sociale contacten hebben wij hier weinig. Mircea heeft wel wat vrienden van vroeger, maar die lopen hier nou niet bepaald de deur plat. Wij trouwens ook niet bij hun moet gezegd worden. Zo af en toe komen zij hier voor, meestal, een barbecue. Wij hebben natuurlijk de ruimte en dat vinden zij leuk aangezien zij allemaal in de stad wonen. In de zomer hebben wij wel contact met de dochter en schoonzoon van onze overburen uit Boekarest, maar ik geloof dat die moeilijkheden hebben in de familie dus die komen niet meer zo vaak deze kant uit. Roemenen hangen de vuile was over familiezaken niet graag buiten. Vooral Gabriel vindt het jammer dat zij niet meer zoveel komen. Hij is erg gesteld op hun jongste zoon. Toevallig kwamen moeder en de jongste zoon vandaag langs. Het gezicht van Gabriel was onbeschrijflijk schattig toen hij zijn vriend de kamer zag binnenlopen. Helemaal blij was hij

Als je in Roemenië eens naar een overheidsinstantie gaat dan word je met een beetje ongeluk kortaf of heel bot te woord gestaan. Als de mensen vriendelijk tegen je zijn dan valt dat echt op. Zo moest ik laatst naar het belastingkantoor in de stad om mijn ziektekosten voor een aantal maanden te betalen. Dat gaat hier als volgt. Eerst betaal je deze bij het belastingkantoor en daarna moet je naar een ander kantoor in de stad, zeg maar het Roemeense ziekenfonds, waar een medewerkster (meestal altijd een vrouw) de gegevens, die je zojuist van het belastingkantoor hebt gekregen, in de computer verwerkt. Het is niet mogelijk dat iemand bij het belastingkantoor deze gegevens per computer direct kan doorsturen naar het Roemeense ziekenfonds. Nee, dat moet je in eigen persoon doen. Nu heb ik nog geluk dat deze twee handelingen in dezelfde stad plaatsvinden. Tot voor kort moest ik naar twee verschillende steden. Weinig efficiënt zullen wij maar zeggen. Bij het belastingkantoor werd ik eerst he

Afgelopen maandag bezoek gehad van Bart en zijn vrouw Virginia uit het noordoosten van Roemenië. Zij kwamen speciaal om mijn boek, 'Mama, ik heb hier een superleven!', door mij te laten signeren. Hoe leuk is dat!!!?